Postaci kreatywne #9 - Sophie Blammour

             

Sophie Blommur urodzona na wyspach brytyjskich jako Lady Sophia Natalia Woods , córka Sir Johnatana Woodsa i szlachcianki Anny Brezy.
W wieku 17 lat dziewczyna wsiadła na okręt płynący z Wielkiej Brytanii do Kolni w celu rozpoczęcia nowego życia. Statek nigdy nie dotarł na miejsce.
Piracka chorda zaatakowała okręt,  kradnąc łajbę, zabijając część załogi, a resztę biorąc niewolę. Wykorzystywana przez piratów Sophia spędziła na statku miesiąc. W wolnych chwilach dziewczyna na własną rękę zaczęła uczyć się żeglugi. Przeszmuglowano ją w jednym z parszywych, pirackich portów. Stała się niewolnicą samego kapitana, jednak dzięki nabytym zdolnością po dłuższym czasie udało jej się zostać pełnoprawnym członkiem załogi. Wydarzenie to miało wielki wpływ na życie dziewczyny,a także na jej Nazwisko.

Mając dwadzieścia lat Sophie wzięła udział w wyprawie po złoto inków... Skarb okazał się przeklęty, a klątwa rozdzieliła załogę rozsiewając ją w różne miejsca w czasie i przestrzeni. Klątwa zatrzymało proces starzenia się przeklętych jednak miało to swoją cenę. By przeżyć dziewczyna była zmuszona kraść energię życiową innych ludzi. 

Kreatywnie              Autorsko

Postaci kreatywne # 8 - Ikira Lezzi

Ikira Lezzi

Fairy | Fortune Teller | Alchemist 

 Kiedyś świat był prostszy. Wszyscy żyli w zgodzie, nikt nie musiał się ukrywać.

Teraz? Teraz wszystko się zmieniło.

W drugiej połowie XXI wieku doszło do przewrotu. Nadnaturalni wpadli, lecz nikt nie był w stanie stwierdzić kto zawinił. Sprawę zatuszowano.  Władza w sekrecie stworzyła ośrodki, zajmujące się badaniem „odmieńców”. Doszło do łapanek i masowej eksterminacji. Rok później na skutek licznych konfliktów politycznych ośrodki przekształcono w magazyny żywej broni. Nadnaturalni stali się chodzącymi maszynami do walki z wrogiem. Nie wszyscy poddali się praniu mózgu. Części udało się uciec lub ukryć wśród społeczeństwa. Nic nie było w stanie zapobiec wojnie. Świat upadł, a Ci, którym udało się przetrwać zostali zmuszeni do podporządkowania się nowej władzy. Nadnaturalni wciąż żyli, trwając w obawie przed wykryciem.

Postaci kreatywne #7 - Elisabeth de Rossens

Elisabeth Veronica de Rossens

Starfire|Dauther of Chaos | Prisoner
 

Legendy i mity nie wzięły się znikąd. W każdej historii znaleźć można ziarno prawdy. Mało jest osób, które nie wiedziały by czegoś o Chaosie, porywczym i zapalczywym Bogu powstałym jeszcze przed tytanami. Nie wiele jest też osób, które poznały jego prawdziwą historię. Chaos spłodził bowiem potomka, a wydarzenie to nie mogło pozostać bez echa w dopiero kreującym się świecie.  Lunus, pan księżyca i opiekun gwiazd wpadł w szał. Nie mogąc się pogodzić z tym, że jego brat zbezcześcił niewinność jego podopiecznej, rozszczepił duszę dziecka. Wtedy nie wiedział, że w ten sposób stworzy niezwykłe, acz niedoskonałe rodzeństwo. Dzieci - Ellis i Chrissu - dorastały rozwijając w sobie magiczne dary i ciesząc się każdą chwilą życia. Niestety ich sielanka nie mogła być wieczna, albowiem śmierć czyha na każdego z nas.

Znacie to uczucie, kiedy otępiali budzicie się ze snu nie wiedząc gdzie jesteście? Unosicie się wtedy do pozycji siedzącej i rozglądacie dookoła. Dobrze... Wiecie więc w jakiej sytuacji znajduje się teraz. Nie ukrywam, że nie jest to dla mnie rzecz nowa. Wielokrotnie już tak postępowałam. Nigdy jednak moja władza nad ciałem nie utrzymała się tak długo. A tak... To dla was już ta dziwna, obca sprawa. Widzicie... Ja po prostu jestem martwa. Zginęłam wiele lat temu próbując ratować brata... Jak się okazało na marne. Potem- sama nie wiem ile lat później- pierwszy raz zdarzyła mi się taka pobudka lecz kiedy już miałam wstać z łóżka czekała mnie nie miła niespodzianka. Moja świadomość została wyparta. Byłam zamknięta. Uziemiona w obcym ciele, kierowanym przez inną osobę. Dopiero trzysta lat później było mi dane zrozumieć co się właściwie stało. Moja dusza nie była kompletna. Brakowało mi połowy, więc po śmierci wytworzyła się nowa świadomość. Młodsza i... Jakimś dziwnym trafem silniejsza. Spokojnie... Ona też nie żyła wiecznie. Umarła tak jak i ja... No i odtąd byłyśmy dwie, a właściwie trzy, cztery... Z każdą śmiercią było nas coraz więcej i żadna nie miała szans na kontrolowanie nowego ciała (no może poza  nielicznymi incydentami). Nie ma chyba słów, które opisały by moją frustracje i wściekłość, które budziła we mnie ta sytuacja. W końcu jednak czekała mnie niespodzianka... Jedna z moich następczyń nie uważała i prawie nas zabiła po czym po prostu zniknęła. Ironia sprawiła, że organizm dopuścił moją władzę. W końcu wróciłam, ale nie przewidziałam jednego. Pod moją nieobecność świat się cholernie pozmieniał

Kreatywnie              Autorsko